interview Charlotte De Waegenaere
“Het is een verjaardagsfeest voor iedereen, ongeacht de kalenderdatum”
Charlotte De Waegenaere koos niet alleen voor een nieuwe stad, maar ook voor een andere richting: na meer dan tien jaar koken koos ze voor bakken. Momenteel volgt ze een opleiding tot bakker, met een bijzondere focus op zuurdesembrood. Haar werk is niet alleen ambachtelijk, maar ook een vorm van persoonlijke en artistieke expressie. Op 17 juli cureert Charlotte een avond in Het Bos, het thema: verjaardag. Een avond waar iedereen welkom is om zichzelf te vieren, met taart.
Hoe ben je in de keuken terechtgekomen?
Als tiener ben ik vooral thuis uit noodzaak beginnen koken voor mij en mijn broer. Toen vond ik het ook al leuk om eens vrienden uit te nodigen voor een dinertje. Pas op, dat waren heel simpele gerechtjes zoals een pasta in de oven met veel te veel kaas. Op mijn zeventiende ben ik dan gestopt met school en heb ik verschillende jobs gehad zoals bij de Bart Smit. Maar deze jobs gaven mij weinig voldoening en toen bedacht ik mij van koken vind ik wel leuk, waarom ga ik daar niet in verder? Dan heb ik via de VDAB een opleiding gevolgd en sindsdien is koken mijn professionele carrière.
Hoe is deze passie voor bakken ontstaan?
Mijn passie voor bakken is eigenlijk ontstaan vanuit een onverwachte wending in mijn carrière. Mijn eerste serieuze job in de keuken was in de patisserie, hoewel dat initieel niet de bedoeling was. In het restaurant waar ik werkte, zochten ze iemand voor de patisserie en bood ik mij aan. Na twee intense jaren heb ik het bakken even aan de kant gezet. Toen ik enkele maanden geleden mijn job opzegde, voelde ik dat ik een radicale switch zocht. Ik zocht naar een plek waar ik terug kon leren, student zijn. Bakken trok me aan juist omdat ik er nog het minste van wist, maar tegelijk ook voelde ik interesse. Na een moeilijke zoektocht met veel afwijzingen, kreeg ik uiteindelijk de kans om te beginnen bij Boulangerie Pinpin in Brussel. Elke dag dat ik daar mag bijleren voelt als een groot geschenk. Ik vind nu zo veel geluk in het bakken.
Je gaat een avond in Het Bos invullen? Wat kunnen we verwachten?
Het thema is ‘Verjaardag’! Er gaat taart en muziek zijn, er wordt gekookt en er zal gevierd worden. Het is een uitnodiging aan iedereen om hun verjaardag te vieren, ongeacht wanneer je nu echt jarig bent. Alle typische elementen van een verjaardag zullen aanwezig zijn, maar hoe dat eruit zal zien, hou ik liefst nog geheim. Het is dus eigenlijk een verrassingsfeestje!
Hoe kwam dit idee tot stand?
Ik verjaar zelf op zeven augustus, midden in de zomer. Anderen die in de zomer verjaren zullen het wel herkennen, maar ik heb moeite met het vieren van mijn verjaardag. Het begint eigenlijk al van kinds af aan, dan kan je geen traktatie uitdelen of niets uit grabbelton kiezen. Ook feestjes geven is moeilijker. Iedereen is op vakantie of heeft de neiging om af te zeggen. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik verjaardagen eerder met spanning associeerde dan met plezier. Ik vind het dus heel moeilijk om zo een dag rond mij te laten draaien. Twee jaar geleden probeerde ik het toch: ik gaf een feestje, maar was zo gespannen dat ik mezelf beloofde het nooit meer te doen.
Nu dacht ik, misschien als soort exposure therapie, waarom het niet omkeren? Niet alleen als viering van mijn eigen bestaan, maar ook als uitnodiging aan iedereen om zichzelf te vieren. Ik beschouw het meer als een moment van dankbaarheid, van stilstaan bij het feit dat je leeft in een veilige omgeving met mogelijkheden. Dus ja… why not celebrate it?
Waar kijk je naar uit?
Er is plek voor 50 mensen om te komen eten dus hoop ik vooral dat zij er zullen zijn. Ook heb ik zin om nog eens in Het Bos te werken, het is zo’n fijne setting. Ik hoop gewoon op een fijne avond, waar iedereen van kan genieten en ikzelf ook. Hopelijk slaag ik erin om voor mezelf het verjaardag gebeuren weer positief in te zien.
Tegen welke uitdaging kijk je op?
Hetgeen wat het moeilijkste is mezelf (lacht). Ik kan heel wat druk op mijzelf leggen bij het uitvoeren, presteren en het koken. Ik ben niet snel tevreden en ik hoop dat ik mijzelf dus niet te veel onder druk ga zetten.
Hoe past koken binnen jouw artistieke ontplooiing?
Koken is steeds meer verweven geraakt met mijn artistieke ontplooiing, al vond ik het eerst moeilijk om mezelf als artistiek te zien. Het is vooral gegroeid tijdens de corona periode. Ik kon toen niet werken in restaurants en toen werd koken een vorm van verwerking en artistieke uitlaatklep. Mijn moeder is van Martinique en ik begon me te verdiepen in mijn roots en experimenteren met Creoolse gerechten. Tegelijk voelde ik de drang om mezelf op een andere manier te uiten, dus maakte ik video’s: kleine performances waarin ik vragen stelde over mezelf aan de hand van een gerecht. Dit was mijn project ‘Bouch’, waarin koken en performance samenkwamen. Die combinatie heb ik verder uitgebouwd in samenwerkingen met Michelle Woods en Gitte Hendrickx. Samen met hen heb ik eten geserveerd in een meer artistieke context, op een spontane en performatieve manier. Ik sta helemaal niet graag in de spotlight, maar performen via koken voelt natuurlijk aan. Het idee van samen eten uit zijn klassieke context te halen en er iets bijzonders van te maken, vind ik juist zo leuk.
Kom langs op 17 juli en geniet van de sfeervolle avonden gecureerd door Charlotte. Meer info en tickets vind je terug via het programma.
Tekst door Eveline Slavov Slavov