Solidarity Sessions
(ENG below)
Het Bos zaait. Geen pasklare antwoorden, geen slogans—maar vragen. We zijn op zoek naar voedingsbodem. Seeds of Change is geen afgelijnd traject, en al zeker geen afgerond verhaal. Het is een groeiseizoen dat zich blijft vertakken. Sessies die tijdelijk lijken, maar geen einde kennen. Want bijleren stopt niet. Inzicht komt zelden in rechte lijnen.
In juni (en later ook in november) zetten we de deuren open voor avonden die zinderen van realiteit. Films die raken waar het schuurt. Keukens die grenzen overschrijden. Muziek die protesteert, gesprekken die niet worden afgerond maar blijven nagalmen—en doorgaan. We nodigen makers, denkers, doeners en dromers uit—vanuit allerlei hoeken van de wereld en de stad—om mee te bouwen aan ruimtes van solidariteit, verbeelding en uitwisseling.
We doen dat niet om te preken, maar om samen te denken. Of te voelen. Of te falen. Soms met zaadbollen, soms met beats. Soms met stilte, soms met feedback. Want wie ruimte biedt, wordt erdoor veranderd. Ons publiek laat sporen na. In het programma, ja—maar ook in de vezels van onze werking. Noem het zelfreflectie, noem het een zachte besmetting—hoe dan ook: Het Bos beweegt mee.
In een tijd waarin publieke ruimte steeds vaker op slot gaat of in beton gegoten wordt, willen wij blijven morrelen aan de kieren. Een plek zijn voor fluisteringen én lawaai, voor mislukkingen en weerstand, voor solidariteit die rafelig en oprecht mag zijn.
Seeds of Change is niet zomaar een thema—het is een gebaar. Een poging om iets te zaaien dat zich traag en eigenzinnig verspreidt. Geen strak resultaat, maar wortels—dat is de hoop.
Seeds of Change. Solidarity Sessions in Het Bos
Het Bos is sowing. Not answers, not slogans—but questions. We’re out for fertile ground. Seeds of Change isn’t a neat campaign or a closed trajectory—it’s a growingseason with no fixed end. These sessions may seem temporary, but learning doesn’t clock out. Insight rarely walks a straight line.
In June (and again in November), we throw our doors wide open for nights that humwith urgency. Films that prod at sore spots. Kitchens that cross borders. Music that protests, and conversations that don’t resolve but reverberate—and go on. We invite makers, thinkers, doers and dreamers—from all sorts of places and perspectives—to co-create spaces of solidarity, imagination and exchange. We’re not here to preach, but to think together. Or feel or fail. Sometimes with seedballs, sometimes with beats. Sometimes with silence, sometimes with feedback. Because opening space means being changed by it. Our audience doesn’t just attend—it leaves traces. In the programme, yes—but also in the fibres of how we work. Call it self-reflection, call it soft interference—either way, Het Bos shifts. At a time when public space is increasingly locked down or poured in concrete, we want to keep cracking open the doors. To remain a place for whispers and noise, for experiments that might flop, and for solidarity that’s raw, not sanitised. Seeds of Change isn’t just a theme—it’s a gesture. An attempt to sow something that spreads slowly and sideways. No clear outcome, but roots—that’s the hope.
