Interview met Stig Koppen

Let’s Fucking Go!

Allereerst een geruststellend blokje info

Power violence is een extreem dissonant en snel subgenre van hardcorepunk dat nauw verwant is aan thrashcore, fastcore en grindcore. Stilistisch gezien is het gemakkelijk te verwarren met grindcore, een ander snelheidsgeobsedeerd, licht humoristisch, met blastbeats doorspekt subgenre dat rond dezelfde tijd ontstond. Maar wat power violence onderscheidt van zijn grindcore kameraad is dat het, in tegenstelling tot grindcore, ongetwijfeld 100% hardcore punk is, zonder dat er veel 'metal' bij betrokken is.
Power violence ontstond in het midden van de jaren '80. Het genre kwam voort uit een vinnige obsessie om de grenzen af te tasten van wat hardcore punkmuziek zou kunnen zijn, evenals het idee dat er een noodzaak was om (nog) sneller te spelen dan hun voorgangers. Daarbij kwam ook een nieuwe set zangstijlen op de proppen, gaande van de kwellende schreeuwen van Charles Bronson, de harde, raspende klank van Eric Wood van Man is the Bastard, tot de "cave-man"/ “barking-dog” vocals van bands als Spazz en Infest, etc... Ook de enthousiaste liefde voor blast beats en slordige breakdowns kneedde het genre tot het kenmerkend PV geluid. Ondanks het delen van ideeën met een steeds groeiende extreme metalscene, bleef power violence duidelijk hardcore, waardoor bijna alle "metal" riffs werden vermeden. *

De gemiddelde mens heeft basiskennis Excel of Photoshop op hun CV staan maar er zijn er ook die in all caps tussen twee Man is the Bastard schedels 'EXPERT OP GEBIED VAN POWER VIOLENCE' op hun curriculum vitae hebben prijken.
Stig Koppen is iemand die in de laatste categorie thuishoort; sinds midden jaren 90 is hij diehard verzamelaar van alles short, fast en groezelig. Je kent hem misschien als frontman van o.a. SL-27 of KingTerror of als DE STIG; de vriendelijke bebaarde reus die altijd en overal aanwezig is als er iets speelt dat onder de ruime noemer valt van: grindcore, trash, crust, power violence en andere snelle degelijke muzak.

Om te beginnen, hoe ben je in contact gekomen met power violence? In een pre-internet tijdperk, opgroeiende in de zandige Kempengrond lijkt me dat niet de meest voor de hand liggende muziekkeuze?

Stig: Opgroeiend in een kleine deelgemeente van Mol ben ik samen met mijn broer op mijn 16de begonnen met skateboarden. Door het skateboarden heb ik eerst bands als Dead Kennedys, Biohazard, Immolation, Belgian Asociality, Pennywise,... leren kennen.
Een van de skaters toen was ook bassist in een lokale grindcore band Cornucopia genaamd. Toen ik in 1995 voor het eerst Cornucopia live zag was ik super onder de indruk!! De snelle, chaotische, korte nummers en een zanger die uit de bol ging, rollend op het podium en kritische en sarcastische commentaren gaf over hun nummers vond ik geweldig!!
Door de bassist van Cornucopia heb ik ook andere grindcore bands leren kennen en ook het concept van DIY en underground leren kennen. Ik vond het geweldig dat er mensen waren die zelf platen, tapes, cd’s... van hun eigen band uitbrachten of vanuit hun slaapkamer een labeltje runden.
Zo ging ik op ontdekking en kocht soms dingen op basis van de coole hoes of de omschrijving die op een flyer stond. Dat kon meevallen maar soms ook tegenvallen. Je moet denken dat dit het pre-internet tijdperk was en je niet even op internet kon checken of een band die je niet kende goed was of niet. Ook via compilatie 7”s en cd’s leerde ik veel nieuwe bands kennen. Ik heb altijd een voorkeur gehad voor snelle bands en dan springen de power violence bands er wel uit op zo’n compilatie.
Zo heb ik dan een keer een split 7” gekocht met Capitalist Casualties en Ulcer op Six Weeks records (het label van de bassist van Capitalist Casualties). Ik heb toen een brief geschreven naar Six Weeks met een briefje van 1US$ erbij (voor de postkosten) en een 4-tal weken later kreeg ik een brief terug met een mailorder cataloog bestaande uit 2 A4 velletjes.
Ik kende een aantal power violence bands die in de cataloog stonden van compilaties die ik had en dat was dus een beetje het Walhalla om power violence releases te kopen die hier in Europa niet zo makkelijk verkrijgbaar waren. In die tijd waren de postkosten van Amerika naar Europa ook nog niet torenhoog zoals nu, dus plaatjes bestellen uit Amerika was niet zo duur.
Via Six Weeks heb ik toen redelijk wat dingen gekocht en bands ontdekt die nu door velen beschouwd worden als absolute klassiekers in het genre.

Speelde Dennis Tyfus op een bepaald moment ook niet bij Cornucopia? Wat een kleine wereld ...

Ja, absoluut! Dennis speelde bass in de laatste Cornucopia line-up, ik heb hem een aantal keren zien optreden toen.

Chris Dodge komt met zijn nieuwere band 'Trappist' naar Het Bos. Hij is op zijn minst een legendarisch figuur te noemen toch?

Ja, Chris Dodge mag je gerust een legendarisch figuur noemen. Van 1990 tot 2001 runde hij het label Slap A Ham records en heeft met dat label heel wat power violence klassiekers uitgebracht! Bands als Infest, No Comment, Crossed Out, Capitalist Casualties, Man Is The Bastard, Neanderthal, Spazz, Despise you, Lack Of Interest, Hellnation,... hij heeft het allemaal uitgebracht. Zelf was hij de bassist van Spazz en heeft hij nog in een heleboel andere bands gespeeld (o.a. Infest, Hellnation, Despise You).

Eigenlijk zijn een boel van die classic Amerikaanse power violence bands nooit tot bij ons geraakt op hun hoogtepunt midden jaren 90. Was iedereen hier heel hard into meer metalcore bands alla de hele H8000 beweging of was er toch ook interesse in hardcorepunk die snelle en chaotischere nummers speelde?

Een heleboel van die Amerikaanse power violence releases zijn inderdaad niet echt tot in Europa geraakt toen. Ze werden ook uitgebracht door Amerikaanse labels en power violence was ook niet echt het meest populaire genre toen. De jaren 90 waren inderdaad ook de hoogdagen van de metalcore bands en de H8000 scene (waarvan er toch ook een heel deel van in mijn platencollectie steken!). Toch waren er in Europa, vooral eind jaren 90 - begin 2000, ook wel een heleboel snelle hardcore/fastcore bands. Ik heb het dan over bands als Stack, Seein’ Red, Tumult, Y, Scalplock, Shank, E-150, Öpstand, Yacøpsæ, JeanxSeberg, Cockroach, Mihoen!, Point Of Few, DS-13, Epileptic Terror Attack, Assel, Last Security, Betercore, All ill, Sawn Off, Urko, Harsh, Widespread Bloodshed, My Own Lies,...

Die donderdagavond komt ook Despise You naar Het Bos, een band die een constante zweem van mysterie met zich mee lijkt te dragen?

Despise you, één van mijn absolute favorieten in het power violence genre, was in de jaren 90 een band uit LA waar niemand eigenlijk van wist wie de leden waren en die ook nooit optraden! In 1993 verschenen ze voor het eerst op een compilatie 2x 7” “Cry Now, Cry Later Vol.1” genaamd die uitgebracht werd door Pessimiser records. Daarna volgden er nog tracks op compilaties, drie split 7”s en 1 full length 7”. Die laatste werd in 1996 uitgebracht en daarna hoorde je niks meer van hen. In 1999 bracht Pessimiser enkel nog de West Side Horizons discography cd uit en dat was het dan. Een aantal jaren later is dan uitgekomen dat Despise You eigenlijk de band was van Chris Elder die het label Pessimiser runde en zanger was/is van Despise You. De rest van de leden wisselde in het begin en bestond uit een aantal leden van andere LA bands bij zoals Excruciating Terror, Stapled Shut, Nausea,... De namen van de bandleden die in hun releases stonden waren ook niet hun echte namen maar namen die ze uit één of ander schooljaarboek hadden geplukt. Dan in 2007 Is Despise You opnieuw tot leven gewekt door Chris Elder en speelden ze hun allereerste show. Daarna zijn ze actief beginnen optreden en brachten ook nieuwe muziek uit. In 2013 en 2015 hebben ze ook in Europa getoured en in 2016 hebben ze in Japan getoured.

Je bent iemand die een enorme verzameling muziek in huis heeft, wat zijn dingen die je zeker mee de schuilkelder in neemt als Trump en Kim Jong-un WOIII in gang trappen?

Oei, da’s een heel moeilijke vraag! Het liefst zie ik mijn volledige platencollectie meegaan in die schuilkelder natuurlijk! ;-) Ik zal het houden bij het power violence genre en een bescheiden selectie van 1 release per band, anders gaat de lijst veel te lang worden!

• Capitalist Casualties/Ulcer - split 7”
• Crossed Out/Dropdead - split 5”
• Despise You/Suppression - split 7”
• Enemy Soil “the ruins of eden” - 10”
• Fuck On The Beach “power violence forever” - Lp - Charles Bronson “youth attack!” - Lp
• Hellnation/Sink - split 7”
• Infest “no man’s slave” - Lp
• Lack Of Interest/Stapled Shut - split 7” - No Comment “downsided” - 7”
• Spazz “crush, kill, destroy” - Lp

Ben je ondertussen zelf nog bezig met een band?

Nee, niet meer. Maar ik zou het zeker niet erg vinden om in een power violence band te zingen in de stijl van No Comment, Crossed Out, Spazz, Charles Bronson, Infest. ;-)

Heb je nog aanraders van nieuwere power violence/snelle hardcore bands die we zeker moeten checken?

Een aantal goeie “nieuwere” power violence/hardcore bands die ik warm kan aanbevelen zijn o.a. Sex Prisoner, Scapegoat, Scum Human, Gets Worse, Nothing Clean, Exit Unit, To The Point, Lifespite, Travolta, Beartrap, Hummingbird Of Death, Scapegoat, Abuse, Backslider, Curmudgeon, Last Words, Marxbros, Power Chuck, ...

Yes heel hard bedankt Stig!
Power violence for life !

Als je nu iets hebt van fuck yes! Meer van dat! Raad ik aan de hele backcatalogus van Slap-a- Ham Records te checken. En af te komen op 12 september naar het bos, GO! Let’s Fucking Go!!

interview door Loloman