Interview met Barry Ahmad Talib (Decoratelier)

Vandaag heb ik een afspraak met Barry in De Singel om te praten over zijn werk. Wandelend door de lege gangen van de kunstensite loodst de gebouwverantwoordelijke me in het donker naar de rode zaal waar Jozef Wouters & de ploeg van Decoratelier hun voorstelling Infini 1-17 aan het installeren zijn voor een online screening de volgende dag.

Met veel te veel koffie praten we uren over kunst, leven, techniek, materiaal en zijn praktijk die hij zelf omschrijft als 'je fais des choses dans l'art'. 

Van kindsbeen af was Barry gefascineerd door originele écriture (schriftuur): het vermogen van letters om een voordeur, een T-shirt of een muur vorm te geven. In het Frans en in het Arabisch speelt hij graag met letters, vormen en beelden. 'Er bestaat geen foute schriftuur', fouten maken deel uit van het werk. De niet aflatende poging om te creëren en een originele stem te geven aan de mensen en de dingen typeert het werk van Barry.

Zijn eerste werken in Guinée waren in opdracht van de lokale voetbalploeg, de moskee en particuliere klanten. Zijn handgeschilderde muren, T-shirts en objecten in het straatbeeld waren de beste reclame en bewezen aan zijn familie dat hij van creativiteit een job en een bron van inkomsten kon maken. "Que tout est possible."

"Het is het werk zelf die me de weg toont." 
Ook toen hij na een lange reis van Guinée richting Italië, via Duitsland in het Klein Kasteeltje in Brussel belandde. Toen Madame Phara zijn handgemaakte T-shirts met een afbeelding van het Klein Kasteeltje zag bracht ze Barry in contact brengen met Globe Aroma, waar op dat moment Decoratelier aan een project werkte. Een groep vrouwen en mannen bouwden in 2019 samen wekelijks aan Underneath Which Rivers Flow, een geheime tuin vol verhalen en dromen waar de decorelementen zelf de acteurs van het theaterstuk zijn. In die tuin vond Barry meteen zijn draai. Hij leerde er het nagelschietpistool kennen. “Quand je lui dit de fixer, il va fixer.” 

"Decoratelier doet me denken aan mijn jaren in Guinée toen ik een kiosk had naast de gsm-antenne van mijn werkgever Orange-Afrique. Ik kon er elektriciteit aftappen waardoor mijn kiosk een plek werd waar jongeren samenkwamen om naar muziek te luisteren, hun gsm op te laden en zich vrij te voelen.*" Ook in zijn atelier, enkele meters verderop, was hij steeds omringd door jonge mensen. Zijn werkplek was een klein bosje in het midden van een open vlakte. Kapituhan. In de schaduw van enkele bomen en verscholen achter een struikenbos werkte Barry er aan bestellingen voor ontwerpen die hij uit de stad kreeg. 

Onafhankelijkheid, nieuwsgierigheid en ondernemerszin zijn de rode draden waarmee Barry zijn leven leeft en materiaal, gereedschap en koppig geduld zijn instrumenten. "Ik werk nooit met een meetlat of een voorontwerp op papier, maar laat me leiden door het materiaal en het gereedschap dat voor handen is". 

De volbloed autodidact haalt vreugde uit het niet verspillen van materiaal. De techniek en de vorm van het werk worden bepaald door het materiaal zelf. Hoe kan je duizenden blaadjes knippen uit een rol tapijt zonder dat je teveel stof verspilt? 

Ik vraag hem of de keuze voor bloemen, bomen, planten en struiken een bewuste hommage is aan de levende organismes die ons zuurstof geven. "De mensheid heeft een slecht karakter als het gaat over haar omgang met de natuur. Er is meer en meer stof in de lucht. De drie jaren dat ik hier nu in Brussel ben, heb ik de meeste rare en warme zomers meegemaakt. We moeten nu echt de omslag maken en mobiliteit tussen de continenten per trein mogelijk maken." Wanneer ik hem vertel dat de kleur en vorm van de blauwe boom op het Bosbarterras ogenschijnlijk voorlopig geen last lijkt te ondervinden van de natuurelementen, antwoordt hij me dat het vooral de nietsontziende zon zal zijn die de kleur van de blauwe boom zal doen vervagen.

Naast de installatie Kapituhan in Het Bos, werkt Barry momenteel aan een editie van 30 unieke kleurrijke bloemboeketjes uit hout en stof. Unieke handgemaakte exemplaren aan een democratische prijs die geliefden elkaar kunnen aanbieden ter ere van de liefde. "Sint-Valentijnsboeketjes voor Antwerpse geliefden.", zegt hij al lachend. Enkele exemplaren heeft hij al wel gereserveerd voor de warmte en liefde die hij op zijn reizen tegenkwam. Ze zullen uitwaaieren richting Italië en Spanje, maar ook in Brussel zal hij enkele boeketten uitdelen. Het is de zorg en liefde die hij mocht ontvangen die hij wil doorgeven aan de mensen die hij graag ziet. "Mijn voornaamste zoektocht in het leven is om mensen gelukkig en sterker te maken". 

Overal waar hij komt krijgt hij inspiratie. Ook vandaag zie ik ondertussen zijn getrainde - licht ondeugende - ogen speuren naar de originele vorm van letters en de wijze waarop ze aangebracht zijn op het gebouw. “Ik hou niet van imiteren, maar ik probeer de letters naar mijn hand te zetten en hierin mijn en hun eigen stem te vinden. Spijtig wel dat ze voor het nieuw gebouw van De Singel hout hebben gebruikt om het te bekleden aan de buitenkant, dat lijkt me verspilling van goede bomen."

Wanneer we buiten staan na te praten, toont Barry me zijn opgezwollen handen. Al dat knippen van blaadjes kruipt in je vingers. Maar hij gaat vandaag nog zeker 500 blaadjes knippen. 
“En binnenkort knip ik 4000 bladeren voor een boom van vier meter hoog die ik zal installeren naast het openluchtzwembad dat Decoratelier in Anderlecht wil bouwen. "
Tu m'invites?, vraag ik. Avec plaisir, antwoordt Barry.  

Download het Interview in het Frans én Engels! Cliquez ici pour télécharger l'interview en français. Download the interview in English.

Naast de installatie Kapituhan maakte Barry Ahmad Talib voor Het Bos een speciale Valentijns-editie van 30 handgemaakte bloemboeketten uit gerecycleerd hout en stof, om aan te bieden aan iemand die je liefhebt. De titel is Piedidin, wat ‘bloem’ betekent, maar anders dan een gewoon boeket is elk exemplaar uniek en eeuwigdurend – net als jullie liefde dus!

Piedidin, 2021
een editie van 30 unieke stuks (50x40x40cm) door Barry Ahmad Talib.